70 yaşında Everest’e tırmanacak

Rüştü Hatipoğlu Ankaralı… Yurtdışında üniversite eğitimini tamamladıktan sonra Türkiye’ye dönüyor, bir müddet hür çalışıyor ve akabinde devlet memuru oluyor. Fotoğraf çekmek onun için bir tutku… Gezdiği yerleri fotoğraflıyor ve yazıyor; iki kitabı var. Hatipoğlu “Medetsiz, Süphan, Suner Zirve (Aladağlar), Işık Dağı, İyice Zirveleri, Kaçkarlar, Emler, Küçük Hacet, Kızlar Sivrisi, Köroğlu, Dedegöl, Nemrut (Sivri Tepe) ve Thorung La tırmandığım kimi doruklar… Everest Dağı’nın 5 bin 400 metredeki ana kampına tırmandıktan sonra da amacım 8 bin 163 metrelik Manaslu Dağı. Ayrıyeten fırsat buldukça dünyayı gezmeye çalışıyorum. Bu nedenle dostlarım beni Geçkin Gezgin olarak adlandırıyor” diyor. Hatipoğlu Önümüzdeki hafta Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı’na (TEGV) bağış toplamak için Himalayalar’a hakikat yola çıkacak. Everest’e tırmanan az sayıda Türk ortasında ‘en yaşlı’ unvanını almasına sayılı günler kalan Hatipoğlu ile konuştuk.

Nasıl başladınız gezmeye?

O aslında çocukluğumdan beri içimdeydi. Ankara’dan Polatlı’ya, Kargalı’ya giderken o 75 kilometrelik yolun sağında solunda en az iki-üç tane Roman kampı görürdüm. Çok imrenir, “Keşke ben de onlar üzere yaşasam” derdim. Daima hayalini kurardım. Zira hayaller olmadan bir yere ulaşılmıyor. Evvel başta kurmak gerekiyor her şeyi, sonra yapmak kolay. Bu istikamette adım atabilmem için yarım asır geçmesi gerekiyormuş. Maceram dağcılık ve tabiat sporları kulübü DDDSK’la başladı. Başta yalnızca yürüyüşlere katılayım dedim. Evvel Karadeniz tutkusuyla Kaçkarlar’a uzandım ve yavaş yavaş bir şeyler kıpırdanmaya başladı içimde. Akabinde Aladağlar’ın Emler Doruğu geldi. Onu Ağrı Dağı takip etti. Bildiğim kadarıyla Everest’te 5 bin metrenin üzerine çıkacak en yaşlı Türk ben olacağım.

‘Sende hiç mi akıl yok!’

Bu özgürlük, maceraperest tarafınız ve yeni yerleri keşfetme isteği daima ruhunuzda var mıydı?

Olmaz mı? Daha ilkokuldayken atlasta adım adım dünyayı geziyordum. Şimdi Nepal için yola çıkmadım lakin döndükten sonraki planlar başımda oluşmaya başladı bile. İki gün Yedigöller’de kamp atacağım. Seneye de eşimle ya Almanya’daki ‘Romantik Yol’da ya da Polonya’da Gdansk’tan başlayıp Tatra Dağları’na gerçek yürüyeceğiz.

Hiç yorulmuyor musunuz ya da “Ne işim var burada” dediğiniz anlar oldu mu?

Yorulmaz mıyım? Hem de nasıl yoruluyorum! O tırmanışlarda soluk soluğa kalmışken, “Ya Rüştü, sende hiç mi akıl yok? Rahat rahat seyahatler yapmak dururken işin ne buralarda” üzere sorular devamlı beni geri çekmeye çalışıyor. Fakat, gayeye ulaştığınız o andaki hisler tüm o zahmetlere değiyor. Ağladığım anlar oldu. Bir yandan ağzım kulaklarımda, bir yandan gözlerimden yaşlarla komik bir imaj oluşturuyorumdur.

Daha evvel beş kere Himalayalar’a tırmananmışsınız… Ne üzere hazırlıklar yaptınız?

Bu aktiflik için hazırlanmaya 1 Temmuz 2020’de başladım.
O günden itibaren her gün ortalama 10 kilometre yürüdüm ve sabah kalktığımda 30-40 dakika antrenman yaptım. 20 kilo verdim, çok kilolarımı attım. Kendimi zinde hissediyorum, bu tırmanış için birinci kere kendimi bu kadar hazırladım.

TEGV için bağış toplamaya nasıl karar verdiniz?

Bu sefer tırmanışımın bir maksadı olsun, bir farkındalık yaratsın istedim. Bu noktada da “Nasıl bağış toplayabilirim” sorusu aklıma geldi. Sonrasında birtakım araştırmalar yaptım ve TEGV’le görüştük. Siz bu gazeteyi ve röportajı okurken ben Nepal’e gideceğim, 5 Ekim’de de tırmanışa geçeceğim. 29 Ekim’de TEGV çocukları için topladığım bağışlarla döneceğim. Bu türlü yararlı bir iş yapacak olmanın gururunu yaşıyorum.

Nasıl bağış yapılabiliyor?

Fonzip isimli bir çevrimiçi platform var. Oradan TEGV ve benim kampanyamı seçip bağış yapabilirsiniz. Her şey çocuklamız için.

Seyahatle yaşayan 70 yaşında bir gezgin olarak yaşıtlarınıza ne üzere tavsiyeleriniz olur?

Yıllar evvel Amerika’da yapılan bir araştırma gösteriyordu ki; emekli olan, bilhassa erkeklerin değerli bir çoğunluğu, en fazla beş yıl daha yaşayıp terk ediyorlarmış dünyayı. Nedeni de doğal ki boşluğa düşmek. Sizi meşgul edecek hususlar bulun. Yazın, çizin, fotoğraf çekin, gezin… İllaki bir şeyler yapın. Kesinlikle üretin. Boş durmayın ve katiyen maksatlar koyun önünüze. Büyük usta Nazım’ın da dediği üzere: Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı/ Yetmişinde bile mesela, zeytin dikeceksin…

Fillerle yıkanabilirsiniz

‘Fırsatınız varsa kesinlikle görün’ dediğiniz yer neresi? Ve orada ne yapılmasını önerirsiniz?

Katmandu’ya gitmenizi öneririm katiyen… Pashupatinath; Hinduizm ile ilgili genel izlenimleri edinebilirsiniz. Swayambhunath;  Maymunlar Tapınağı olarak bilinir. Burada da Budizm’i yakından tanıma talihiniz olur. Nagarkot, doruklarda bir köy. Himalayalar’ın en hoş izlendiği yer. Pokhara; Phewa Gölü kıyısında ve doğal güzellikleriyle ünlü. Yakınındaki Sagarkot Tepesi’nden yamaç paraşütü yapın. Chitwan; burada günbatımı çok özeldir. Fillerle yıkanabilir ve fil safari yapabilirsiniz. 

Dağlara tırmanırken bir zerre olduğunuzu kavrıyorsunuz 

Yollarda birçok anı biriktirmişsinizdir. Sizi etkileyenlerden birini anlatır mısınız?

Hepsinin bende başka yeri var. Çünkü hepsinde bir sürü hoş anılar biriktiriyorsunuz. Bilhassa bir tanesi derseniz Nepal’e ikinci gidişimdi… Gaye Everest’teki ana kamp… Daha başlarda zorlanmaya başladım fakat her zamanki üzere yavaş olan tempomu hiç bozmadan tırmanmaya devam ettim. İrtifa kazandıkça sesim gitmeye başladı. Genel sağlığımda hiç bir şey yok ancak boğazım inanılmaz acıyor. Neyse pastil ve sıcak içeceklerle durumu yönetim ederek ana kamp yakınlarında konakladığımız Gorak Shep’e ulaştım. Dönüşte irtifa kaybettikçe kendimi toparlamaya başladım. Boğazımın acıması geçti ancak ses yok. Konakladığım yerlerde sohbet etmek istiyorum, ne mümkün! Beşerler konuşmak istiyor, ağzımı açtığım anında yüzleri değişiyor ve acımayla omuzumu okşayıp “Tamam, tamam. Sen boğazını dinlendir” diyorlardı. O kadar sohbet etmek istememe karşın sessizliğe bürünmek zorunda kalmıştım. Tekrar bir gün konakladığım bir lodge’da genç bir çiftle tanıştım. Halime o denli acıdılar ki kızcağız (İtalyan), “Hayır, bu akşam ben sana bakacağım” diye ısrar etti. Canım yaaa… Âlâ olduğuma ikna edene kadar akla karayı seçtim. İşte bu türlü tatlı beşerlerle karşılaşıyor, tanışıyorsunuz dağlarda.

Yollar ve bu tırmanışlar çok şey öğretiyor olmalı…

Dağlar o kadar çok şey katıyor ki beşere. Her şeyden evvel kendinizi çok fazla önemsemenizin hiçbir mana tabir etmediğini ve bırakın cihanı bu küçücük dünyamızda bile bir zerreden öte ehemmiyetimizin olmadığını kavramamıza yardımcı oluyor.