İzmir zelzelesinde ikizlerini kaybeden anne “İyilik İkizim” projesiyle yaşama dokunuyor

ÇINAR, DİYARBAKIR (AA) – İzmirli Tülin Batmaz, geçen yıl yaşanan sarsıntıdan 75 saat sonra cansız vücutlarına ulaşılan 15 yaşındaki ikizleri Çınar ve Sayra Alpgündüz’ün isimlerini okul, kütüphane ve orman başta olmak birçok düzgünlük çalışmalarıyla yaşatıyor.

Seferihisar ilçesinde 30 Ekim 2020’de meydana gelen ve Bayraklı ile Bornova ilçelerinde büyük yıkıma neden olan 6,6 büyüklüğündeki zelzelede 117 kişi ömrünü yitirdi, 1034 kişi yaralandı.

Rızabey Apartmanı’nın enkazındaki arama kurtarma çalışmalarında Çınar ve Sayra kardeşlerin cansız vücutlarına ulaşılması, onlardan gelecek umutlu haberi bekleyen yakınlarını yasa boğdu.

Enkazın başından bir an olsun ayrılmayan ve umutlu bekleyişi günler sonra acı haber le son bulan anne Batmaz, sıkıntı süreci atlatmaya çalışıyor.

Tülin Batmaz, toplumsal medya üzerinden “İyilik İkizim” ismini verdiği projeyle evlatlarının isimlerini ve anılarını yaşatmaya uğraş ediyor.

Proje kapsamında bugüne kadar hatıra ormanı oluşturuldu, 3 kütüphane ve otizmli çocuklar için 3 sınıf ile Tanzanya ve Kamboçya’da 4 su sebili açıldı. Öğrencilere burs verilen projede, muhtaçlık sahibi ailelere de takviyede bulunuldu.

Sokak hayvanlarının da unutulmadığı çalışmalarda ikizlerin isimleri, okudukları liselerin konferans salonları, mezun oldukları okulların sınıfları, Kemalpaşa’da küme konutları ile İzmir Bornova Atatürk Kitaplığında çocuk odasına verildi.

Tülin Batmaz, AA muhabirine, o gün her zamankinden daha çok çocuklarını öperek sabah işe gitmek üzere konuttan çıktığını, zelzeleden yarım saat evvel de telefonda görüştüklerini söyledi.

Sarsıntı sırasında da Çınar’a ulaşabildiğini aktaran Batmaz, “Geçen yıl sabah evimden çıktım, rutin olarak işime giderken bir hayatım vardı. Gelecek planlarım, konutum, umutlarım, yuvam, çocuklarım, onlarla ilgili bir dolu projelerim vardı. Saat 14.51 prestijiyle hayat elime kocaman bir sıfır bıraktı. Bütün gelecek elimde patladı.” dedi.

“O yemeği yediler mi yemediler mi bilmiyorum”

Acılı anne, o anları gözyaşlarıyla şöyle anlattı:

“Yarım saat evvel çocuklarımı arayıp yemeklerini yiyip yemediklerini sordum. Bugün hala o yemeği yediler mi yemediler mi bilmiyorum. Aradığımda Sayra’nın telefonuna ulaşamadım. Çınar’ın telefonu açıldı. Annecim ‘çok kötü’ dedi ve sonrasında bir şey söylemek istedi. Natürel ben sonrasında anlıyorum. Yıkılıyor demek istedi. O söz tam tamamlanmadı ve telefon kesildi. O anda hayatlarını kaybetmişler. Muhtemelen o telefon benimle son konuşmasıydı. Ben o süratle çıkıp geldiğimde birkaç yıkılmış bina gördüm. Otomobilden inip koşarak meskene gitmek zorunda kaldım zira trafik tıkanmıştı. Köşeyi döndüğümde toz bulutunu gördüm. O an benim için farklı bir devir başladı. Çocuklarımın değiştirdiği boyut üzere olmasa da ben de diğer bir boyuta geçtim.”

“Alkışlanmayanların öyküsünü biliyordum”

Bir anne olarak umudumu yitirme talihinin olmadığını belirten Batmaz, şöyle devam etti:

“Umudumuzu daima koruduk. Ama benden gizlenmiş aslında, Sayra ve Çınar kalpleri durarak hayatlarını kaybetmişler. Aslında bir zelzele fobisi oluşmuş. Zira çok şuurlu çocuklardı. Konutta olmaları gereken yerde, olmaları gereken konumda her şeyi yapmışlar. 2. gün Jandarma Arama Kurtarma çocuklara ulaşmış. Lakin bulundukları yerin çok sıkışık ve sıkıntı bir pozisyonda olmasından ötürü süper bir fikir şekliyle dokunmamışlar çocuklara. 4. güne kadar enkazın biraz daha hafiflemesini, onları daha gerçek çıkarmayı hedeflemişler. Ben birinci gün belden aşağı felç geçirdim. ‘Sayra ve Çınar çıktı’ dedikleri vakit ben tekerlekli sandalyedeydim. ‘Neden alkışlamadılar?’ diye birinci sorum bu oldu. Zira çıkanlar alkışlanıyordu. Alkışlanmayanların öyküsünü de biliyordum.”

Tülin Batmaz, o günden sonra farklı hisler yaşadığını söz ederek, evlatları ismine hoş çalışmalar yürütmeye karar verdiğini anlattı.

Annelerine işe gitme demişler

Acılı anne sonrasında “İyilik İkizim” projesini hayata geçirmeye karar verdiklerine işaret ederek şunları kaydetti:

“O gün bana bu his yüklendi. Sayra ve Çınar yoktu, hatta bir gün evvel bana ‘anne bugün işe gitme’ demişlerdi. Ben de o gün meskende olabilirdim. O denli olmadı. Bunun bir manası olmalıydı. Bunların hiçbirinin tesadüf olmadığına inanıyorum. Ben kaldıysam, Sayra ve Çınar gittiyse bunun bir manası olmalıydı. Sayra ve Çınar’ın hayat ideolojileri yeterlilik, hoşluk üzerine heyetiydi. Biz de ‘İyilik İkizim’ hareketiyle yola koyulduk. Bizim güzellikleri de konuşuyor, bunu da paylaşıp çoğaltıyor olmamız gerekiyordu. Bir toplumsal medya hesabı açtık, çığ üzere büyüyen uygunluklar zinciri haline geldik. Olağan ki bir anne olarak bunlar size yetmiyor. Yalnızca düzgünlük yapmak değildi buradaki temamız ve Sayra ile Çınar’ın ismini yaşatmak da değildi. Onların ismiyle birlikte bir ideoloji edinmekti. Türkiye’deki çocuklarımız suya çok rahat ulaşabiliyordu fakat bütün dünya tıpkı şeye sahip değil maalesef. O yüzden Afrika’da 3, Asya’da ise 1 su sebili açtırdık. İkisi İstanbul’da, 1’i burada olmak üzere otizmli çocuklar için sınıf açtık. Sayra ve Çınar’ın yarım kalan kıssaları üzere onların öyküleri yarım kalmasın istedik.”

Depremzede oldukları için birçok kurum ve kişi tarafından aranarak muhtaçlıkları olup olmadığının sorulduğunu aktaran Batmaz, bugüne kadar kimseden maddi manada bir şey istemediğini yalnızca projeyi geliştirmede yanında olmalarını istediğini anlattı.

“Ne yapsak yetmiyor, yetmeyecek de devamı daima gelecek. İnşallah hiçbir şey bitmez, daima duam bu formda. Bir yola giriyorsunuz ve o yolda her şey akmaya başlıyor, siz yalnızca o yolda istekli olmuş oluyorsunuz. 25 SMA’lı çocuğa dayanak verdik. Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğü ile birlikte çalışma yürüttük. Kemalpaşa’da üç köy okulunun her şeyini sıfırdan yaparak kütüphane haline getirdik. Bundan sonraki etaplarda hayalim bir vakıf yahut dernek kurmak. Bütün projelerimizi daha güçlü, daha ayakları yere basan, daha çok şahsa ulaşabilecek halde bir çatı altıda toplamak. Umarım başarılı oluruz.”